O mnie

Od 10 lat siedzę w medycynie. Zaczynałem jako ratownik medyczny, ale szybko wpadłem w pielęgniarstwo. Jeszcze na studiach zacząłem działać w obrębie anestezjologii i intensywnej opieki. Tak zostało. Oficjalnie zakończyłem te zainteresowania ukończeniem specjalizacji w tym zakresie. Rozwijam je nadal prowadząc blog „Intensywna Terapia Ratownictwo” oraz podcasty „Pielęgniarstwo Infuzyjne” i „Pielęgniarstwo Praktyczne”.

Na początku mojej kariery zawodowej po ukończeniu studiów historycznych zajmowałem się dziennikarstwem pracując w prasie i prowadząc społeczno-kulturalny blog. Podcast jest moim małym powrotem do dziennikarstwa, który łączę z medycyną.

Od lat pielęgniarstwo uważam nie tylko za pracę, którą po prostu lubię. To moje hobby (albo pasja?). Stąd zainteresowanie jego rozwojem, poprawą wizerunku i profesjonalizacji. O zawodzie pisze felietony w „Magazynie Pielęgniarki i Położnej” oraz ochoczo wypowiadam się w mediach. O pielęgniarkach i pielęgniarzach trzeba mówić dużo i wszędzie, gdzie się da. To moim zdaniem droga do poprawy kondycji zawodu. Moją „filozofię” pielęgniarstwa właśnie zamknąłem w swojej książce pt. „Byle do 19:00. Krótka opowieść o pielęgniarstwie”.

Same słowa to jednak za mało, choć w podkaście to głównie o nie chodzi. Zapraszam dlatego ludzi, którzy każdego dnia pokazują, że w swojej pracy są profesjonalistami, że lubią to co robią. Sam staram się nieustannie rozwijać, choć dopadają mnie te same demony, co resztę medycznego środowiska. Ale prowadzę kursy, szkolenia, uczę studentów. To pozwala mi odsuwać się od wypalenia zawodowego. Takich ścieżek też szukam w audycjach podcastu „Krew Mózg”.